آویشن معمولی (نام علمی Thymus vulgaris) گیاهی از سرده آویشنیان است. آویشن در طب سنتی ایران و اروپا، کاربرد دارویی دارد. از آویشن در صنایع غذایی (پیتزا، پاستا، ماهی، پنیر، لیکور، ذرت مکزیکی و…)، دارویی، بهداشتی و آرایشی استفاده می‌شود.درادامه مطلب زیر با نحوه کاشت آویشن آشنا خواهید شد.
استفاده وسیع از آویشن در آشپزی و فوائد درمانی آن، این گیاه را در زمرۀ پر استفاده‌ترین موارد قرار داده است. می‌توان این گیاه را هم به عنوان حاشیه و هم به صورت بوتۀ تزیینی در باغچه‌های معمولی و باغچه‌هایی که با سنگ تزئین شده‌اند، به کار برد. برگ‌های آویشن همیشه سبزند و می‌توان آن‌ها را در تمام طول سال چید و استفاده کرد. کاشت آویشن از طریق بذر یا از طریق تکثیر رویشی امکان پذیر است. زمان مناسب برای کاشت بذر اوائل بهار (فروردین) می‌باشد. بذر‌ها را درعمق نیم سانتی متری خاک بکارید. تکثیر رویشی آویشن از طریق تقسیم بوته انجام می‌گیرد. به این صورت که بوته‌های سالم دو ساله را خارج نموده، آن‌ها را به چند قسمت تقسیم کرده و بکارید. فصل پاییز یا اوایل بهار (قبل از رویش گیاهان) زمان مناسبی برای تکثیر رویشی آویشن است. فاصله دو بوته باید ۲۵ سانتی‌متر باشد.
آویشن را مرتب آبیاری کنید و علف‌های هرز آن را بچینید. این گیاه آفتاب کامل و گرم و خاک خشک را به همه چیز ترجیح می‌دهد. بنابراین باید در شرایطی کاشته شود که خاک خیس و مرطوب نماند. اگر خاک باغچۀ شما مرطوب می‌ماند، آن را در جعبه یا گلدان بکارید.
